24 KASIM….

Bugün 24 kasım…seviyorum bu günü…sevme nedenim de; duyguların coştuğu bir gün olması…öğrencilerin ve öğretmenlerin gözleri bir başka parlar bu günde…sevmek, sevilmek ne güzel bir duygudur.bence Allah’ın insanlara verdiği en büyük armağan bu…

Okulumuzda; bugün öğrenci ve öğretmenlerle iç içe güzel bir sevgi çemberi vardı… bizim okul için bir başka heyecanlıydı bugün…çünkü; okulumuzun stajer öğretmeni bugün and içti…öğretmenlikte stajer olan biri; hayatta,sevmekte,paylaşmakta,vefada nasıl bu kadar profosyonel olabiliyor, mesleğin daha ilk aylarında nasıl bu kadar hızlı bir şekilde büyük, küçük demeden kalp fethedebiliyor anlamak çok güç...okulumuzun bu stajer öğretmeninin rehber öğretmeni bendeniz…tuhaf bir şekilde bu güzelliklerden onur ve gurur duyuyorum..bir annenin çocuğu ile yada bir öğretmenin öğrencisi ile gurur duyması gibi..ayrıca onun öğretmenliğini,öğrencilerle diyoloğunu uzaktan izledikçe ülkem adına çok mutlu oluyorum …
öğretmenliği sadece kalp ile yapmak olmaz, mantıkta olması gerekir. bu dengeyi kurmak profosyenelliktir..doz yerinde ve zamanında iyi ayarlanmalı,iyi ayarlanmazsa yan etki yapabilir.onun bunu ayarlamada ki ustalığına hayranım…

Hayat çok kısa ve çok hızlı...bunu bugün bir kez daha anladım...emekli öğretmenlere baktım, 25-30 yılı devirmişler.. aklaşmış saçlar, kırışmış yüzler... ne kaldı geriye koca bir hiç…hayatı, kendimizi çok fazla ciddiye alıyoruz aslında…sevmek,gülmek,paylaşmak,helalinden kazanç…gerisi boşşş.Allah hırslarımızdan arınmayı nasip etsin ki bizde mutluluğu yakalayalım.mutluluğu yakalamakta, bana yardımcı olan aileme,dostlarıma,öğrencilerime teşekkür etmek geldi içimden:)…iyi ki varsınız…