Bahane...

Bahaneydi her şey…Bahanelerim o kadar gerçekçi ve inandırıcıydı ki..Ben bile inanıyordum..’’Ya ;canım dostum ,sırdaşım;sen,inanıyor muydun bahanelerime?’’
Mevsimler kimseyi dinlemez,zaman hızla akarken…Sona doğru…Bunu da ta içimizde çok iyi biliyorken…Neydi bu bahanelere sığınmalar…
Güneş gidip;ay ve yıldızlar kalınca söylenen her şey bahaneydi…Gençliğimize sarılmışken,hayat hızla akarken…Durup baktığımız da ,elimiz de olanlar için söylenenler bahaneydi…
Maske üstüne,maske…Yeter artık dedirten cinsten maskeler…Tövbe üstüne tövbe…Olmadı,yine!...Pişmanlık,perişanlık,iç burkuntuları…Bir daha olmayacak,bin kere tövbe…Bahane,bahane,hep bahane….Yeter artık dedirten cinsten…