10 Nisan 2006

duatlon şampiyonu yeğenim...


bugün yeğenim Burak'tan cep telefonuma şöyle bir mesaj geldi,aynen yazıyorum:''Türkiye 1.si olduk. Ben 9. oldum(Türkiye çapı)''hemen telefonla aradım... çok mutlu bir ses karşımda ''teyze Türkiye 1.si teyzesi oldun,gurur duy''.dururmu benim yaşlar gözüm de, gurur duymam mı???duatlan da 1. olmuş..o ne dedim hem bisikletle, hem de koşarak yapılan yarışmış..kütahya'dan dönen mutlu ama yorgun bir sesle bunları söylüyordu, daha 13 yaşında ki yeğenim..ne zaamn büyümüştü de, şampiyon olmuştu...sonra, aklıma evden gizli gizli kaçarak gittiği antremanlar,eskittiği ayakkabılar,yarış bisikleti bile olmayan bisikletle yapılan çalışmalar geldi..azmin elinden birşey kurtulmuyordu..hocası(kendilerine çok teşekkür ediyorum)''hedefte avrupa var'' diyormuş..neden olmasın ki:))...
İŞTE ŞAMPİYONUMUZ!!!!!

ve şampiyon ekip...
Gelibolu onlarla gurur duyuyor...
TEBRİKLER...BAŞARDINIZ..

3 yorum:

Adamın Biri... dedi ki...

Kazanmanın keyfi gibisi var mı?
Yada başarmış olmanın derin içsel devinimi gibisi?

Tebrikler ve özlemler başarılarının sesini kapıkulenin dışından da duymaya...

ÖZLEM dedi ki...

Aferin ona, onlara...
Hep kötü haberlere alışmışken, iyi geldi..
Ben daha adını duymamışken, çocuklar şampiyonu olmuşlar...
Bana da devamını dilemek kaldı..
:)

nagice dedi ki...

başarıları daim olur inşallah.ne güzel bir gurur...