Anlam Arayışı

Herkes kendince anlamlandırmaya çalışır hayatı ve varlık nedenini.
Bu ilkçağdan beri tüm insanların sorunudur. Farklı boyutta tarzda ve miktarda olsada..
Bazıları bunu çok ileri getirmiş ve ortaya “felsefe” çıkmış.

Hayata anlam kazandırmanın kökeninde; ölüm sonrasının bitiş veya başlangıç olması düşüncelerinden hangisi olursa olsun iki şekildede hayata anlam katma gereği ve ihtiyacı içinde olmuş insanlar. Sadece bu dünyaya anlam katma arayışı pagan dinleri ve materyalizimi doğurmuş. Oysaki bu dünya ile beraber ölüm sonrası hayata anlam katma İslam ile varolmuştur. Tek tanrılı dinler demiyorum. Çünkü dünyada tek bir din vardır oda “İslam”dır. Diğerleri İslam’ın bozulmuş, yozlaşmış halidir. Zaten yeni yeniden uyarıcı gönderme bunun yansımasıdır. Şu an dünyada hali hazırda uyarıcımız mevcut. O’da Kur’an. Allah’ın mucizesi olarak orjinali günümeze kadar geldi ve kıyamete kadar gidecek. Tek kelimesi değişmeden, ışık olmaya devam edecek bütün dünyaya.
İslam’a göre anlam arayışı sadece bu dünya ile kısıtlanmamalı. Bu dünyaya verdiğimiz anlamın yansımasını ahirette görürüz. O halde bu dünyayı anlamlandırmamız ve nasıl anlamlandırdığımız çok önemli. Bu dünyayı “ben” ile anlamlandıracağımıza göre ilk önce “ben”e anlam katmak zorundayız. “Ben”e anlam katmak için çaba harcamalıyız. Nasıl mı? Okuyarak, gözlem yaparak, düşünerek, sorgulayarak vs. “Ben”deki at gözlüğünü ortadan kaldırmalıyız ve mümkün olduğunca geniş bir perspektiften dünyaya bakmalıyız. “Ben”e harcamış olduğumuz emeğin neticesinde, “ben”imizin gittikçe güzelleşmiş olduğunu fark edeceğiz. Genişleyen perspektifle dünyamız da anlam kazanacaktır. Çevre sorunlarına, insana, kentleşmeye, ekonomiye vs. her alana geniş bir bakış açısı ile bakmak, onlara anlam yüklemek sevmeyi; sevmek, beraberinde sorumluluğu getirecektir. Bu sorumluluk bilinci ile dünyamızın da giderek güzelleştiğini göreceğiz. Dolayısıyla “ben”i ve dünyayı güzelleştirdikçe ahiretimizi güzelleştirmiş olacağız. O halde anlam arayışı sadece bu dünya ile kısıtlanırsa materyalist ve hedonist modern dünyada olduğu gibi “dünyayı kullanabildiğin kadar kullan benine yaşatabildiğin kadar zevk yaşat” düşünceleri hayata yön vermiş olacak.

Anlam arayışımızı, kutsal anlayışımız anlamlı kılacaktır. “Mutlak Kutsal”a yani Allah’a bizi ulaştıracak her şeyi, dolaylı kutsal görmüş olacağız. “Ben”e ve dünyaya yani, kutsal gördüğümüze zarar vermek korkusu saracak içimizi ve seveceğiz. Sevmek, sorumluluk ve teslimiyeti getirecek beraberinde. Ölümüne, teslim olmak. Daha doğrusu, ölümü göze alacak kadar teslim olmak. Zaten ölümüne sevgi, teslimiyette doruktur. Mevlana’nın“Ben dostuma gidiyorum. Sizler niyaz ederek benim yolumu kesiyorsunuz. Üzülmeyin ben vefat edince düğün dernek kurun,” sözleri bu doruğa örnektir.

Kısacası anlam arayışımızın bu dünya ile sınırlanmış olması ne bu dünyaya nede ahirete bir yarar sağlayacaktır. Vesselam.