Gururum

Çok defa bastı elim deklanşöre, çok defa bir gözüm kapalı dayandı gözüm objektife. Nice anlar durduruldu. Amma bu fotoğraf kadar beni mutlu edeni olmadı. Gururum oldu. Bu fotoğrafımı sizlerle Necip fazıl kısakürek'in; "Canım İstanbul" adlı şiiri eşliğinde paylaşmak istiyorum. Buyrun efendim. :)

CANIM İSTANBUL

Ruhumu eritip de kalipta dondurmuslar;

Onu Istanbul diye topraga kondurmuslar.

Icimde tuten birsey; hava, renk, eda, iklim;

O benim, zaman, mekan asip gecmis sevgilim.

Çicegi altin yaldiz, suyu telli pulludur;

Ay ve gunes ezelden iki Istanbulludur.

Denizle toprak, yalniz onda ermis visale,

Ve kavusmus ruyalar, onda, onda misale.

Istanbul benim canim;

Vatanim da vatanim...

Istanbul,

Istanbul...

Tarihin gozleri var, surlarda delik delik;

Servi, endamli servi, ahirete perdelik...

Bulutta saha kalkmis Fatihten kalma kir at;

Pirlantadan kubbeler, belki bir milyar kirat...

Sahadet parmagidir goge dogru minare;

Her nakista o mana: Olecegiz ne care?..

Hayattan canli olum, gunahtan baskin rahmet;

Beyoglu tepinirken aglar Karacaahmet...

O manayi bul da bul!

Ille Istanbulda bul!

Istanbul,

Istanbul...

Bogaz gumus bir mangal, kaynatir serinligi;

Camlicada, yerdedir goklerin derinligi.

Oynak sular yalinin alt katina misafir;

Yeni dunyadan mahzun, resimde eski sefir.

Her aksam camlarinda yangin cikan Uskudar,

Perili ahsap konak, koca bir sehir kadar...

Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?

Cumbali odalarda inletir "Katibim"i...

Kadini keskin bicak,

Taze kan gibi sicak.

Istanbul,

Istanbul...

Yedi tepe ustunde zaman bir gergef isler!

Yedi renk, yedi sesten sayisiz belirisler...

Eyup oksuz, Kadikoy suslu, Moda kurumlu,

Adada ruzgar, ucan eteklerden sorumlu.

Her safak Hisarlarda oklar cikar yayindan

Hala cigliklar gelir Topkapi sarayindan.

Ana gibi yar olmaz, Istanbul gibi diyar;

Guleni soyle dursun, aglayani bahtiyar...

Gecesi sunbul kokan

Turkcesi bulbul kokan,

Istanbul,

Istanbul...

Necip Fazıl Kısakürek