Yalnızdım, Seni düşündüm.Seni düşündüm, yalnızım...

Hayat bir nehir gibi akar, Okyanusa doğru... O nehirde ki; ot parçalarıdır insan... Sürüklenir... Bazıları dingin nehirlerde, bazıları coşkun nehirlerde sürüklenir... Bazıları da, önüne çıkan bir taşa takılıverir..

Bu yolculukta şanslı olanlar; sonsuz, uçsuz bucaksız okyanusa ulaşacağının bilincinde olanlardır.. Çünkü onlar, akan nehirin şartları, her ne olursa olsun bu sürecin son bulacağını bilirler... bu yolculukta başlarına gelenleri dert etmezler....bir taşın ardına takılıp kalmazlar...

Bilirler ki bu yolculuk, yalnız yapılan bir yolculuktur... Bu yolculuğun sonu okyanustur..Okyanusa ulaşmak, O'na ulaşmaktır...ve bilirler ki O' na ulaşmak düşününcesi ile bu yalnızlık, inanılmaz bir mutluluğa döner... Vuslatı bilir ve sabırsızlıkla bekler... O nehirde olup bitenlerde , olmayıp bitmeyenlerde derdi değildir artık. Tek derdi vardır vuslat yani kavuşma... O'na kavuşma...

ve derki;

Yalnızdım Seni düşündüm, Seni düşündüm yalnızım...

O yalnızlıkla geçer gider hayat... Zaten hayatta budur...