”Yeni bir başlangıç yapmanın tam zamanı”

“Nasıl anlatacağım bilemiyorum” diyordu kendi kendine.Oysa, bunlar onun kendi duygularıydı, ama anlatamıyordu işte.”Yaşanmışlık yada olmasını istediği şeyler değil…Ama neydi bu...Büyük bir boşluk vardı içinde..Boşluk, korkuturdu Onu. Ama bu sefer korku değil, sıkıntı yaratıyordu.
Onu tanıdığından beri, tarifsiz duygular içindeydi.Sürekli şiirler, romanlar okuyordu. Belki, hissettiklerini ifade edecek bir cümleyle karşılaşır diye. Ama işe yaramıyordu.
En sevdiği zaman dilimin de-geceleri-kısık bir müziğin eşliğinde,kağıdı kalemi eline alıyordu.Belki bir ümit,anlam veremediği duygular kendiliğinden kağıda dökülür diye. “Diğerleri gibi buda işe yaramadı” diye düşünürken,kalem birden hızlandı hızlandı ve şu yazılar ortaya çıktı:”Ümit içerisindesin. Ümit seni hırpalıyor.Ümit seni yerden yere vuruyor.Ümit sende onarılmaz yaralar açıyor.”Kalem durmuyordu.”Kendini öne al.Kendine iyi davran. Çünkü, kendinsin en büyük hazinen. Bu hazineyi çaldırma. Aksi halde sıkıntılarının yanında, sevinçlerinde olmaz. O zaman, Onu bu kadar sevmenin hazzını da yaşayamazsın, acısını da. Kedini sev. Kalem durmuştu. Şaşkın bir vaziyette,“Aman Yarrabi” dedi,kendi kendine. “Onun peşindeyken, kendime ne kadar yabancılaşmışım, içimdeki beni ne kadar ihmal etmişim”. Birden irkildi. Büyük bir yükün altından yeni çıkmış birinin rahatlığı ile doğruldu ”Yeni bir başlangıç yapmanın tam zamanı” dedi…Bunu derken sanki gözleri ışıldadı ve içinde ki boşluk yok oluverdi.Tüm ruhunu ve bedenini bir rahatlama sardı.

Not:Sevgili okuyucularım uzun süredir yenilik yapmadığım için sitem de bulunmuşlar.Ben de eski yıllara ait bir yazımı paylaşmak istedim.Kalın sağlıcakla...