Gurbete dair söylenmiş çok söz vardır. Göç olgusu ile oradan oraya sürüklenen insanlar bu konuda daha çok söz söyleyeceğe benzer.
Keşan Yeniceçiftlik Köyü’nde yaşayan göçmen Boşnaklarda bunlardan… Geride bıraktıkları akrabaları ve canları ve önlerinde engin umutları ile yelken açmışlar bambaşka bir ülkeye.
İşte, geride bıraktıklarından biri, yıllar sonra ziyarete geldiğinde onları, tutamayıp duygularını, aktarmış kağıda.
Bu kişi Zumber Muratovic. Bosna-Hersek’ te yaşıyor. 2007 yılında basılan şiir kitabı KUDRET SAHAT adlı şiir kitabında yer alan bir çok Boşnakça şiirden biride, Keşan- Yeniceçiftlik Köyü’ne yapmış olduğu ziyaretten ve yıllar sonra karşılaştığı akrabalarının hissettirdiklerinden bahsettiği; AYÇİÇEĞİ GİBİ GÖZYAŞI adlı şiiri. Bu şiiri Türkçe’ye de çevirmiş ve kitabında hem Türkçe, hem Boşnakça olarak yayınlamış.
Bu şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum. Yorumlarınızı bekliyorum.
AYÇİÇEĞİ GİBİ GÖZYAŞI
(Yeniceçiftlik, Keşan, Türkiye 30.06.2004)
Sabırla umutlarını ferahlatmışlar,
özgürlüğe susamışlar,
bu çalışkan insanlar buraya
topluca ve dönmemek üzere geldiler
burada köklerini toprağa vermişler.
Kaderlerine bağlanmışlar
memleket çantasıyla
şafağı günü ile birleşmişler.
Her dakika birer alev yakardı,
bizim bir kısmımız söndürürdü,
dünyanın bir kısmı yok olurdu.
Akrabalık duygularıyla doldurulmuş,
kimsenin görmediği sesler duyulur.
Birliğin akışı bir anda bağlamışlar
Yeniceçiftlik pınarı seslendi
bir söz olmadan gerçeği kurmuş.
Bakışım güzel Keşan’a,
sofra gibi sarı buğday ovalarına,
Tekirdağ kadar geniş düzlüğe,
onun aydınlık ve
çırpıntılı denize yollanmış.
Büyük tahıl samanı büyürken
çalışan makinalar dolu altın renkli ovalardan
kuşlar gurbete gitmezler.
Zengin ve bereketli ülke Türkiye.
Gözlerimle bulutun topuna dokundum
yıllar buketiyle konuşur.
Çivit kıyıları geçtim
yeni yaz gücünü kazandım.
Ömür boyu unutulmaz
ayrılıkta
gözlerde üzüntü çıktı.
Üzgün kapısı seslendi
boğazım sıkıştırıldı,
sözler perdeyle kapanmış.
Munira kardeşimin gözlerinden
gözyaşı çıktı, onların ana baba
mezarın yanında bulunan
Deşo’nun ayçiçeği kadar büyük gözyaşı.
Zumber Muratovic
27 Aralık 2007
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.jpg)
7 yorum:
Bunca yildir festivallerde tum Bosna filmlerini izledim. Goc filmlerinden aglama krizlerine tutularak ciktim. Belge Yayinlari'nin Marenostrum Dizisi'nden cikan tum kitaplari okudum. Gocmen olmaya dair ne varsa icime cekmeye calistim o boslugu, yersiz yurtsuzlugu, ne buralara ne oralara ait olamamayi, kok salamamayi doldurabilmek icin...
Simdi hic gormedigimiz bir akrabamiz yillar sonra ortaya cikip, bizim yillardir dusundugumuz, hissettigimiz, belki aile ici tabularimizdan dolayi bir turlu kelimelere dokemedigimiz o duygulari bir siir ile anlatti. Duygularimizin tercumani oldu.
Bunu yalnizca sen, ben, biz anlayacagiz Teyzosum. Yorumlarinizi bekliyorum demene gerek yok. Kol kirilir yen icinde kalir. Bu bizim acimiz, bizim yaramiz... Kurcalandikca kanayacak...
Hepimiz tek kanadi olan melekleriz. Birbirimize tutunmazsak ucamayiz.
çok haklısın, bunu sadece biz anlayabileceğiz.
güzelyorumun için teşekkürler. bakalım bu durum nelere gebe. burada kalmayacak gibiş geliyor bana.
edirnede birçok insanın yaşadığı hissettiği göçmenlik duygusu
ama biz son kuşaklar en azından kendi adıma ben pek bu ait olamama hissini yaşamıyorum
ait olmak alışılmışlıkla alakalı sanırım
grdüğün kadarıdır ya dünyası insanın
sevgimle rehberim
benim annem 8 yaşında göç etmiş.yıllardır onun memleket hikayelerini dinledim. onun bahsettiği çocukluğuna dair nekadar insan varsa buldum yada konuştum.uzun yıllar 40 ,50 yıl bi,rbirini görmemiş insanların hasretlerini bilirim.bir kısmı asimile olmuşkalan son kısımda son gayret kültürünü yaşatmaya çalışıyor.dedemin ölümünden birkaç saat önce hep doğduğu toprakları ve oradaki komşuları sayıkladığını biliyorum.gerek teknoloji gerekse küresel yaşam önümüzdeki yıllarda göç olgusunu bitirecek.çünkü hiçbir yer uzak olmayacak.benim bu saatte ve bu duygusallıkla anlayabildiğim bu kadar.ama şu bir gerçekki bu topraklara göç eden insanların birinci amacı dinlerini kurtakmakmış.geldiklerinde kasrşılaştıkları manzara karşısında fazlabirşey yapamamışlar.hep çalışmışlar.hep.osmanlının en çalışkan en kabiliyetli balkanlıları göçmen sayılmışlar.işledikleri toprakları en verimli hale getirmişler.yaptıkları işi en iyi yapmışlar.sanırım benimde içimde bu konuda bir hınç var klavyenin tuşlarını kırmadan yazımı noktalayıyım.şimdi ne mutlu bilmem neyim falan derim .şiir için teşekkürler.benim kim olduğum yazılarımdan belli oluyordur.sanırım anlarsınız.bulgaristan muhaciriyiz biz.ayrıntı.
ve özür diliyorum sekiz gündür buraya bakmadığım için.
mesajiniz icin tesekkurler, kahvemize her zaman bekleriz...blogunuz gayet guzel...
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Monitor de LCD, I hope you enjoy. The address is http://monitor-de-lcd.blogspot.com. A hug.
Yorum Gönder